Pochodzenie i zastosowanie
Róża psia (bot. Rosa canina) nosi swoją nazwę - co oznacza coś w rodzaju róży „pospolitej” - ze względu na jej rozpowszechnienie w całej Europie, a nawet w północno-zachodniej Afryce. Zasadniczo ta popularna róża dla psów rośnie prawie wszędzie i jest praktycznie niemożliwa do złamania. W rzeczywistości gatunek może się bardzo starzeć, o czym świadczy słynny tysiącletni krzew róży - symbol miasta Hildesheim. Został on zasadzony, gdy diecezja została założona we wczesnym średniowieczu, a nawet wykiełkowała ponownie po kilku tygodniach po pożarze spowodowanym bombardowaniem podczas II wojny światowej.
przeczytaj także
- Właściwie sadzić róże dla psów
- Goździk: sadzenie i pielęgnacja
- Piwonia krzewiasta: sadzenie i pielęgnacja
Wygląd i postawa
Nawet jeśli słynny tysiącletni krzew róży ma teraz ponad dziesięć metrów wysokości i dzięki pomocy wspinaczkowej wspina się na ścianę chóru Hildesheim Mariendom, nie odpowiada to naturalnemu wzrostowi gatunku. Normalne okazy osiągają wysokość od dwóch do trzech metrów i są mniej więcej tak szerokie . Bardzo szybko rosnący gatunek rośnie pionowo i z wiekiem rozwija zwisające gałęzie. Pień niezwykle wytrzymałej róży psiej jest również pokryty licznymi dużymi kolcami.
Kwitnie i okres kwitnienia
Małe i proste, ale bardzo liczne kwiaty róży psiej pojawiają się przez około 14 dni od końca maja do początku / połowy czerwca. Mają do dwóch cali średnicy, mają lekki zapach i są zazwyczaj różowe. Podobnie jak wszystkie dzikie róże, dzika róża jest ważną rośliną odżywczą dla owadów, ponieważ - z wyjątkiem motyli - wszystkie owady żywią się pyłkiem.
owoc
Natomiast jesienią zarówno ptaki, jak i ludzie lubią jadalne owoce dzikiej róży, które są bardzo bogate w witaminę C. Są to tak zwane owoce orzecha zbiorowego, które dojrzewają bardzo późno w październiku i listopadzie. Często pozostają na krzaku do wiosny i są cennym zimowym źródłem pożywienia dla ptaków, a gdy są dojrzałe, można wykorzystać mocne pomarańczowo-czerwone dzikie owoce do robienia dżemów, galaretek i likierów, a po wysuszeniu herbaty.
Toksyczność
Wszystkie dzikie róże opisane tutaj jako róże dla psów są nietoksyczne i dlatego można je bezpiecznie sadzić w ogrodzie.
Która lokalizacja jest odpowiednia?
W naturze dzikiej róży często można spotkać w miejscach częściowo zacienionych lub zacienionych, ale wciąż jasnych, takich jak ścieżki i zadrzewione brzegi, w jasnych lasach, a także na nasypach, łąkach i pastwiskach. Zasadniczo gatunek rozwija się zarówno w miejscach nasłonecznionych, jak i zacienionych, ale często rośnie w ciemniejszych miejscach.
ziemia
Zasadniczo róża psa czuje się dobrze na każdej glebie, o ile nie jest zbyt mokra. Piaszczyste, próchniczne czy gliniaste - róże dla psów są bardzo elastyczne. Jednak gatunek najlepiej rozwija się na świeżych i lekko suchych podłożach o neutralnym pH. Roślina bardzo dobrze znosi sporadyczne wahania w zakresie zasadowym lub kwaśnym.
Właściwie sadzić róże dla psów
Róża ta dorasta do kilku metrów i równie szeroka w krótkim czasie, dlatego też trzeba zwracać uwagę na odpowiednie odległości w żywopłocie, grupie lub pojedynczym nasadzeniu. Zaplanuj około dwóch do trzech roślin na metr kwadratowy i upewnij się, że gleba jest głęboko spulchniona przed sadzeniem - dzika róża jest jednym z głęboko zakorzenionych roślin i potrzebuje odpowiednio dobrze ukorzenionego podłoża. Dodaj dużo kompostu do wykopu, dziką różę dobrze podlej po posadzeniu i ułóż ją lekko wokół głównej łodygi.
Kontynuuj czytanie
Podlewanie i nawożenie
Zasadniczo nie musisz podlewać ani nawozić psiej róży, ponieważ mało wymagająca roślina sama otrzymuje to, czego potrzebuje.
Wytnij prawidłowo róże dla psów
Środki cięcia również nie są konieczne. Należy to kontrolować nożyczkami tylko wtedy, gdy przerośnięty krzew stanie się zbyt duży. Ponadto sporadyczne cięcie odmładzające może zachęcić do kwitnienia. Aby to zrobić, skróć wiosną starsze pędy, a suche i zwiędłe gałęzie należy również regularnie usuwać. Nigdy nie przycinaj zeszłorocznych pędów, ponieważ uformują się na nich kwiaty.
Propaguj róże dla psów
Róże dla psów są łatwe do rozmnażania z nasion lub sadzonek. W razie potrzeby wskazane jest również kopanie w przegrodach korzeniowych - gatunek ten tworzy liczne rozłogi, które również przyczyniają się do rozmnażania.
Zimą
Ponieważ ta róża dla psa jest wyjątkowo odporna, do zimowania nie są konieczne żadne specjalne środki ochronne.
Choroby i szkodniki
Rosa canina jest w dużym stopniu odporna na powszechnie występujące choroby róż. Problematyczne mogą być tylko niektóre szkodniki, takie jak osa żółciowa, chrząszcz ogrodowy lub lśniący złoty chrząszcz różany.
Porady
Róża psia jest również rzadko spotykana w naturze jako gatunek czysty, ponieważ łatwo krzyżuje się z innymi gatunkami róż - szczególnie z Rosa tomentosa lub Rosa gallica). Dlatego w handlu występuje wiele wariantów i sekcji gatunku, które jednak różnią się tylko nieznacznie.
Gatunki i odmiany
Oprócz opisanej tutaj róży psiej, która jest prawdopodobnie najbardziej rozpowszechnioną dziką różą, istnieją inne gatunki dzikiej róży, które pochodzą z różnych regionów Niemiec. Z drugiej strony popularna Rosa rugosa - ziemniak lub róża jabłoniowa - która jest bardzo liczna w odmianach, jest krytycznie oceniana przez niektórych ogrodników. Gatunek pochodzący z Azji Wschodniej uważany jest za neofita, który wypiera rodzime dzikie róże. Jednak większość roślin uprawianych w naszych ogrodach również należy do tej kategorii.
Najpiękniejsze gatunki dzikiej róży do ogrodu:
Büschelrose / Vielblütige Rose (bot. Rosa multiflora)
Ta dzika róża charakteryzuje się licznymi drobnymi, białymi kwiatami ułożonymi w baldaszki, które pojawiają się od czerwca do lipca. Delikatne kwiaty wydzielają silny miodowy zapach, który jest bardzo atrakcyjny dla pszczół. Gatunki szybko rosnące (tempo wzrostu do 75 cm rocznie) mogą osiągać do trzech metrów wysokości i mieć taką samą szerokość. W przypadku sadzenia żywopłotu należy sadzić od trzech do czterech roślin na metr kwadratowy.
Róża winna / szkocka róża płotowa (bot. Rosa rubiginosa)
Silnie kłująca róża winna tworzy gęste, nieprzeniknione żywopłoty. Krzew szybko rosnący (wzrost do 60 cm rocznie) osiąga do 350 cm wysokości i 250 cm szerokości. Początkowo rośnie pionowo, ale później rozwija się silnie zwisające pędy. Małe, różowe kwiaty muszli pojawiają się od czerwca do lipca. Cenna roślina do odżywiania pszczół jest również cennym drewnem do ochrony ptaków. Posadź maksymalnie dwa na metr kwadratowy żywopłotu.
Pike rose / Rotblättrige Rose (bot. Rosa glauca)
Pionowa i raczej krzaczasta róża szczupakowa ma do 250 centymetrów wysokości i 130 centymetrów szerokości. Jasnoróżowe, małe kwiaty muszli kwitną obficie od czerwca do lipca, a jesienią tworzą liczne owoce róży.
Róża alpejska (bot. Rosa pendulina)
Ten charakterystyczny gatunek dzikiej róży, pochodzący z regionów alpejskich, ma liczne misy kwiatowe o wielkości do dziesięciu centymetrów, jaskrawo fioletowo-różowe. Pojawiają się już w maju i trwają do czerwca. Gatunek osiąga półtora metra wysokości i jest równie szeroki.
Róża pnąca / róża polna (bot. Rosa arvensis)
Jak sama nazwa wskazuje, jest to gatunek pełzający lub, jeśli nadarzy się okazja, gatunek pnący, jako roślina okrywowa róża pełzająca dorasta do 50 cm wysokości, jako pnącze osiąga wysokość do dwóch metrów. Małe, białe kwiaty pojawiają się w lipcu.
Róża cynamonowa (bot. Rosa majalis)
Ten bardzo wytrzymały i mało wymagający gatunek - rośnie na prawie każdej glebie i toleruje nawet krótkie powodzie - dorasta do 160 cm wysokości, bardzo szybko rozprzestrzenia się w ogrodzie przez rozłogi i inspiruje ciemnymi do fioletowo-różowymi kwiatami, które można podziwiać od maja do czerwca.
Chińska złota róża (bot. Rosa hugonis)
To dzika róża pochodząca z Azji, uprawiana głównie ze względu na delikatny żółty kolor kwiatów, które pojawiają się na początku kwietnia. Krzew dorasta do dwóch metrów wysokości i może być sadzony zarówno jako roślina samotna, jak i w formie żywopłotu. Złota róża jest dość wytrzymała, ale wymaga lekkiej ochrony przed mrozem.
Róża błyszcząca (bot. Rosa nitida)
Rosa nitida ma tylko około 70 centymetrów wysokości, ale natychmiast przyciąga wzrok błyszczącymi, ciemnozielonymi liśćmi i jasnoróżowymi kwiatami. Bardzo mało wymagający gatunek rozwija się prawie wszędzie - nawet na wilgotnych i kwaśnych glebach - ale dzięki mocnym płozom najlepiej nadaje się do mocowania nasypów i skarp.
Róża ziemniaczana / Róża jabłkowa (bot. Rosa rugosa)
Ten pochodzący z Azji Wschodniej gatunek - nazywany czasem różą japońską - cieszy się coraz większą popularnością w ogrodach niemieckich. Rosa rugosa dorasta do 150 centymetrów wysokości, 100 centymetrów szerokości iw przeciwieństwie do większości gatunków dzikiej róży, które kwitną tylko raz, kwitnie nieprzerwanie od czerwca do października. Gatunek jest bardzo wytrzymały, występuje też kilka interesujących odmian.
Róża wydmowa / Bibernellrose (bot. Rosa pimpinellifolia)
Gatunek ten, czasami nazywany również różą przybrzeżną, jest szeroko rozpowszechniony na północnym wybrzeżu Niemiec. Krzew o wysokości do półtora metra i szerokości do dwóch metrów potrzebuje jałowego, wapiennego stanowiska, jest bardzo niewrażliwy na suszę i rozmnaża się licznymi rozłogami. Małe, żółtawo-białe kwiaty kielichowe pojawiają się od maja do czerwca.
