Pochodzenie i dystrybucja
Wszystkie osiem rodzajów roślin dzbanowatych lub także trąbkowatych (bot. Sarracenia) pochodzi z USA, gdzie rosną dziko na całym wschodnim wybrzeżu aż do Kanady, a na północy również daleko na zachód na wrzosowiskach i na chudych, wilgotnych łąkach. Najbardziej znaną jest prawdopodobnie czerwoną rośliną dzbankową (bot. Sarracenia purpurea), którą ze względu na swoją wytrzymałość i wytrzymałość bardzo dobrze można uprawiać również w naszych roślinach ogrodowych i doniczkowych. Ponadto gatunek ten jest już dziki w wielu miejscach, na przykład w Irlandii, ale także w Szwajcarii i Niemczech. Niemniej jednak wszystkie gatunki Sarracenia są uważane za zagrożone, ponieważ ich naturalne środowisko - bagna i wrzosowiska - zostało poważnie wyparte przez ludzi.
przeczytaj także
- Efektowny kwiat dzbanka (Sarracenia)
- Właściwa pielęgnacja hybryd Sarracenia
- Utrzymuj i odpowiednio wychowuj plemię Fuchsia
Ogrodnik w ten sposób przyczynia się do zachowania gatunków mięsożernych poprzez ich kulturę, zwłaszcza że rośliny bagienne i bagienne można wspaniale uprawiać w przydomowym wodnym ogrodzie - np. W pobliżu stawu lub strumienia.
Wygląd i postawa
Wszystkie gatunki Sarracenia mają krótkie kłącza, czasem także łodygę, z której wyrasta zimozielona, podstawowa rozeta liści. Rośliny są wieloletnie.
odchodzi
Liście mięsożernej Sarracenia są wiecznie zielone, ale odnawiają się mniej więcej raz w roku. Wzrost i struktura są charakterystyczne i nadają roślinie szczególny wygląd: liście wyrastają prosto z kłącza bez łodygi i mają na górze otwór przypominający rurkę, który działa praktycznie jak lejek (4,63 € w przypadku Amazonki *) i obie wychwytują deszczówkę i służą jako pułapka na wpadające do niej owady. Wewnątrz liści zbiera się woda deszczowa wraz z bakteriami, innymi mikroorganizmami i różnymi enzymami trawiennymi i służy do trawienia uwięzionych owadów. Nawiasem mówiąc, przyciągają je zapachy i wydzieliny słodkiego nektaru, a kiedy już wpadną, nie mają szans na ucieczkę ze względu na gładkie ściany.Jedynie liście papugi nie rosną w górę, ale leżą poziomo na ziemi.
Oprócz uderzającego kształtu liście mają również ładny zielony kolor z kolorowymi żyłkami. Liście rośliny czerwonego dzbanka są z grubsza pokryte czerwonymi żyłkami, podczas gdy liście trąbki żółtej (bot. Sarracenia flava) są żółtawozielone.
Okres kwitnienia i kwitnienia
Wczesną wiosną wraz z pierwszymi nowymi liśćmi tworzą się zaokrąglone, podobne do lampionów kwiaty rośliny dzbankowej. Znajdują się one wysoko nad rurkowatymi liśćmi, pojedynczo na wysokich łodygach kwiatowych, dzięki czemu owady zapylające - głównie pszczoły - nie są zagrożone. Kwiaty o wielkości od trzech do dziesięciu centymetrów, w zależności od gatunku, mają niezwykłą strukturę i są intensywnie wybarwione. Typowy jest również przeważnie nieprzyjemny zapach, który może być mniej lub bardziej silny. Na przykład kwiaty żółtego dzbanka, które są otwarte przez około dwa tygodnie, wydzielają zapach przypominający mocz kota.
Owoce i nasiona
Po pomyślnym zapyleniu Sarracenia tworzy pięciokomorowe owoce w torebce, które zawierają nasiona o wielkości do 600 i do dwóch milimetrów. Owoce dojrzewają po około pięciu miesiącach, kiedy ostatecznie więdną, a następnie pękają. Drobne nasiona otoczone są woskową skorupą, która chroni je przed wilgocią. W końcu są one zmywane w naturze przez bieżącą wodę, a tym samym rozprzestrzeniają się.
Rośliny dzbanowe można bardzo dobrze rozmnażać przy użyciu nasion przy niewielkiej wiedzy, ale sadzonki po raz pierwszy dojrzewają i formują kwiaty po trzech do pięciu lat. Jednak od samego początku tworzą pułapki na owady, które mają jeszcze prostszą strukturę, ale już funkcjonują. Nawiasem mówiąc, wszystkie gatunki Sarracenia należą do grupy zimnych zarazków, których nasiona tracą zdolność kiełkowania tylko pod wpływem zimna.
Toksyczność
Ogólnie rzecz biorąc, rośliny dzbanowe są uważane za nietoksyczne dla ludzi i zwierząt domowych. Jednak niektóre gatunki Sarracenia (np. Roślina dzban, Sarracenia minor) zawierają niewielkie ilości trującej koniny, która jest również wytwarzana przez silnie trującą cykutę plamistą (Conium maculatum). Najprawdopodobniej trucizna służy do ogłuszania uwięzionych owadów.
Która lokalizacja jest odpowiednia?
Aby Sarracenia czuła się komfortowo w łóżku, potrzebuje odpowiedniej lokalizacji. Najlepszym miejscem jest słoneczne, przewiewne miejsce, w którym roślina ma co najmniej sześć godzin słońca dziennie. Tylko palące słońce w południe może powodować oparzenia i dlatego należy ich unikać. Pod względem temperatury roślina dzbanka najlepiej czuje się w ciepłej temperaturze od 20 do 25 ° C, toleruje przynajmniej sadzenie w grządce, ale także 30 ° C i więcej - pod warunkiem, że otrzyma wystarczającą ilość wilgoci.
Sarracenia uprawiana jako rośliny domowe lub terrarium również wymaga dużo światła, które w razie potrzeby należy zainstalować przy użyciu lampek do roślin. Ponieważ rośliny potrzebują również dużej wilgotności i nie tolerują suchego powietrza z otoczenia, najlepiej przechowywać je w pojemniku lub terrarium wykonanym ze szkła. To najłatwiejsze miejsce do stworzenia wymaganego mikroklimatu. Z drugiej strony okazy ogrodowe umieszczaj w pobliżu cieku wodnego lub oczka wodnego.
Gleba / podłoże
Najlepiej sadzić dzban w glebie bagiennej, która powinna być lekko kwaśna do kwaśnej i możliwie jak najbardziej wilgotna. Stanie kilka centymetrów w wodzie nie szkodzi roślinie. Z tego powodu doskonale nadaje się również jako nasadzenie rabatowe do (sztucznie wytworzonej) wody w ogrodzie.
Nawiasem mówiąc, łóżko bagienne można stosunkowo łatwo stworzyć samodzielnie. Wystarczy wykopać dół o głębokości od 40 do 60 centymetrów odpowiedniej wielkości, wyłożyć go folią do stawu i wypełnić go torfem lub ziemią bagienną. Ważne jest jednak, aby gleba doniczkowa nie była nawożona, ponieważ mięsożerne Sarracenia są bardzo wrażliwe na dodatkowe nawożenie. Na koniec namocz grządkę dużą ilością wody i posadź.
Jeśli natomiast rośliny dzbanowe są uprawiane w doniczkach, należy je umieścić w specjalnej glebie mięsożernej, na glebie bagiennej lub alternatywnie w mieszance białego torfu i piasku.
Posadź Sarracenię prawidłowo
Najlepszą porą na sadzenie Sarracenii jest wiosna, aby byliny mogły dobrze zadomowić się w nowym miejscu aż do zimy. Wybierz łagodny majowy dzień, jeśli to możliwe po lodowych świętych, kiedy nie należy się już obawiać późnych przymrozków. Ten czas jest również idealny do przesadzania roślin dzbanowych.
Podlewanie Sarracenia
Sarracenia to typowa roślina bagienna, która w zasadzie nie może być wystarczająco wilgotna. W przeciwieństwie do wielu innych roślin ogrodowych i domowych, rośliny dzbanowe powinny być stale wilgotne, a także bardzo dobrze tolerować podlewanie. Okazy hodowane w doniczkach należy codziennie podlewać, najlepiej wlewając wodę bezpośrednio do spodka.
Pod żadnym pozorem nie używaj wody z kranu, ponieważ Sarracenia, podobnie jak wszystkie rośliny mięsożerne, jest bardzo wrażliwa na wapno i prędzej czy później umrze. Zamiast tego użyj wody deszczowej lub stawowej lub, jeśli żadna z nich nie jest dostępna, dobrze odwapnionej wody z kranu. Dodatkowo rośliny doniczkowe i okazy ogrodowe zasadzone w okresie suszy należy spryskać letnią, odwapnioną wodą.
Odpowiednio nawozić Sarracenię
Jak wszystkie rośliny mięsożerne, Sarracenia nie wymaga zapłodnienia. Rośliny dbają o siebie poprzez uwięzione owady. Proszę nie ulegać pokusie karmienia roślin: tutaj również możliwe jest "przekarmienie", a rośliny mają również korzenie, które są również wykorzystywane do dostarczania składników odżywczych, jeśli nie ma owadów.
Wytnij odpowiednio Sarracenię
Roślin dzbanów nie należy przycinać ani w inny sposób zawracać sobie głowy nożyczkami lub nożem.
Propaguj Sarracenia
Czy byłeś podekscytowany interesującą rośliną dzbankową? Wtedy możesz samodzielnie opiekować się potomstwem przy stosunkowo niewielkim wysiłku:
- Podział większych roślin na wiosnę
- Wysiew samodzielnie zebranych lub zakupionych nasion
Nasiona, które dojrzewają jesienią, można zbierać i przechowywać w wilgotnym piasku oraz w dobrze uszczelnionym pojemniku nawet przez rok. Jeśli to możliwe, przechowuj je w przegródce na warzywa w lodówce. Możesz je siać jesienią prosto do łóżka lub preferować je w doniczkach. Wcześniej jednak należy je rozwarstwiać w lodówce przez co najmniej dwa miesiące. Następnie siej je w małych doniczkach lub misach z bardzo wilgotną glebą i uprawiaj je w temperaturze około 10-15 ° C. Sadzonki kiełkują po około trzech do czterech tygodniach i należy je jak najszybciej nakłuć. Od końca maja młoda Sarracenia może wreszcie położyć się do łóżka.
Zimą
Sarracenia to jedna z nielicznych odpornych roślin mięsożernych w naszym regionie. Nawet okazy w pomieszczeniu wymagają hibernacji, dlatego należy je utrzymywać w chłodzie, ale bez mrozu, od listopada do marca w temperaturze od 2 do maksymalnie 10 ° C. W tym czasie podlewaj rośliny znacznie mniej.
Sarracenia uprawiana w doniczkach, które latem stoją na balkonie lub tarasie, również powinna zostać wniesiona do domu.
Porady
Rośliny dzbanki bardzo dobrze współgrają w podłożu bagiennym z fiołkami bagiennymi (Viola lanceolata), liliami bagiennymi (Narthecium ossifragum), goździkami bagiennymi (Helonias bullata) oraz innymi drapieżnikami, takimi jak rosiczka okrągłolistna (Drosera rotundifolia) czy muchołówka (Dionea muscipula).
Gatunki i odmiany
Rodzaj roślin dzbanowatych obejmuje tylko osiem różnych gatunków, ale jest bogaty w różnorodne hybrydy. Szczególnie gatunki Sarracenia purpurea, S. flava i S. leucophylla okazały się mrozoodporne w środkowoeuropejskich warunkach i czują się tu wyjątkowo dobrze.
- Żółta roślina miotająca (Sarracenia flava): do 100 cm wysokości, liście żółtawe i często marmurkowatej czerwieni, kwiatostan żółto-czerwono żyłkowany, intensywny, nieprzyjemny zapach
- Roślinka czerwona (Sarracenia purpurea): najczęściej spotykany gatunek o silnie czerwonych żyłkowanych liściach i ciemnoczerwonych kwiatach
- Biała roślina doniczkowa (Sarracenia leucophylla): Wysokość rośliny do 120 cm, liście białe, kwiaty ciemnoczerwone
- Bladozielona roślina (Sarracenia alata): Wzrost do 80 cm, liście żółtawozielone z czerwonymi końcówkami, kwiaty kremowobiałe
- Drobna roślina miotaczowa (Sarracenia minor): niski wzrost między 25 a 35 cm, kwiaty jasnożółte
- Roślina zielonego dzbanka (Sarracenia oreophila): Wysokość rośliny do 70 centymetrów, żółto-zielone liście z czerwonymi żyłkami, żółte kwiaty
- Papugowate (Sarracenia psittacina): rzadkie gatunki o czerwonych liściach i białych okapach oraz czerwonych kwiatach, do 40 centymetrów wysokości
- Brązowo-czerwona roślina doniczkowa (Sarracenia rubra): liście brązowoczerwone, kwiaty czerwone, wysokość do 40 cm
