Sezon na borowiki rozpoczyna się w czerwcu
Zasadniczo świeże borowiki można zbierać od maja / czerwca do listopada - pod warunkiem, że pogoda jest dobra. Dobry rok na borowiki zaczyna się wilgotną wiosną. Jeśli jednak będzie zbyt sucho, radość ze zbierania jesienią najprawdopodobniej zostanie zachmurzona. Długi sezon wynika z faktu, że w lesie występują różne rodzaje borowików w różnym czasie.
przeczytaj także
- Czy możesz sam uprawiać borowiki?
- Znajdź borowiki - porady i wskazówki dla zapalonych kolekcjonerów
- Czyszczenie grzybów Porcini - jak to zrobić dobrze
Letni borowik jest zwiastunem sezonu
Początkiem jest tak zwany letni borowik (Boletus reticulatus). W niektórych miejscach i przy sprzyjającej pogodzie można go zbierać już w maju na glebach wapiennych, a najlepiej w pobliżu buków lub dębów. W przeciwieństwie do borowików świerkowych, letnia skóra na czapce jest matowa, czasem drobno łuszcząca się. Rączka, która jest wyraźnie oznaczona siateczką, jest również znacznie ciemniejsza. Jest to jeden z pierwszych borowików w roku i często jest silnie zarażony przez robaki. Jeśli jesień jest łagodna i ciepła, czasami występuje w październiku.
Świerk i borowiki pojawią się od lipca
Od lipca i, w zależności od pogody, aż do listopada, można wreszcie wyruszyć na poszukiwania znacznie lepiej znanego borowika świerkowego (Boletus edulis). Bardzo młode osobniki - które technicznie nazywane są embrionami - często są zanurzane w ziemi wraz z łodygami, tak że wystaje tylko biały lub brązowawy kapelusz. Dojrzałe okazy można rozpoznać po żółtych do oliwkowych pyskach i wydłużonej łodydze. W pobliżu sosen znajdziesz rzadki borowik (Boletus pinophilus) z czerwono-brązowym kapeluszem i łodygą. Z drugiej strony, również jadalny czarny borowik (Boletus aereus) ma uderzająco ciemny, czarniawy kapelusz.
Uwaga, ryzyko pomyłki!
Niedoświadczeni zbieracze lubią mylić borowiki z niejadalnymi borowikami (Tylopilus felleus). Jednak ma to gorzki smak i może powodować silny dyskomfort żołądkowo-jelitowy, jeśli jest spożywany w dużych ilościach. Możesz go odróżnić od borowika za pomocą następujących cech:
| cechy | Wspólne Gallen Röhrling | Borowik świerkowy |
|---|---|---|
| czapka | Powierzchnia matowa, filcowa, kolor miodowo-żółty, mniej więcej jasnobrązowy z szarymi tonami | powierzchnia gładka do pomarszczonej, wilgotna, młodsza biaława, następnie jasnobrązowa do ciemnobrązowej bez czerwonych odcieni |
| Rury | Młode usta są białe, potem blado do brązowawo-różowego, brązowawe pod naciskiem | Młode usta są białawe, następnie żółte do oliwkowozielonych |
| łodyga | Z wyjątkiem jaśniejszej końcówki w kolorze kapelusza, z przeważnie grubą, brązowo-żółtą siateczką. Kształt cylindryczny lub maczugowaty | biała do jasnobrązowej, w górnej części z wyraźną białą siatką o drobnych oczkach; młode, przeważnie bulwiaste, potem maczugowate |
| ciało | białe, prawie nie odbarwiające się po przecięciu | młode białe i jędrne, na starość brązowawe i gąbczaste pod skórą kapelusza |
| zapach | przyjemny, ale bardzo gorzki smak | przyjemny, orzechowy smak |
| Występowanie | Od lipca do października na glebach ubogich w wapno w lesie iglastym | Od lipca do listopada w lasach iglastych i liściastych |
Porady
Jeśli rurki rzekomego borowika zabarwiają się na niebiesko pod wpływem nacisku, prawdopodobnie jest to również borowik kasztanowy, który jest również jadalny.
