O wiewiórkach czarnych i wiewiórkach czerwono-szarych

najważniejsze informacje w skrócie

• Wiewiórki euroazjatyckie mogą być w kolorze czarnym. Wiewiórka szara to wprowadzony gatunek pochodzenia amerykańskiego. Oba typy nie można odróżnić od siebie po umaszczeniu, ale po cechach ciała.
• Wiewiórki czarne występują częściej na dużych wysokościach iw miesiącach zimowych. Jak dotąd w Niemczech nie ma szarej wiewiórki.
• Wiewiórki szare konkurują z wiewiórkami ze względu na podobny sposób życia. Żyją w lasach liściastych i mieszanych i mają lepsze strategie zbierania żywności.
• Wiewiórki można zachęcać zimą niezależnie od koloru futra. W tej chwili nie są zagrożone.

Czy są czarne wiewiórki?

Wiewiórka zwyczajna (Sciurus vulgaris) pochodzi z Europy i ma zazwyczaj czerwonawy kolor. Istnieje wiele odmian kolorystycznych, od czerwonawo-brązowego do czerwono-szarego i brązowo-szarego do czarnego. Charakterystyczny jest ich wyraźnie biały brzuch.

przeczytaj także

• Wiewiórka - List gończy, ochrona i znaczenie kulturowe
• Wiewiórka zimą - hibernacja z przerwami
• Gniazdo wiewiórki: wyrafinowane dzieło natury

Miejscowa wiewiórka może być również koloru czarnego. Jednak jego brzuch jest biały.

Aby wiewiórki przetrwały zimę, jesienią zmieniają płaszcz. Ich futro zimowe jest krótsze i grubsze niż futro letnie. Ma duży udział szarości, dzięki czemu zwierzęta w szaro-białym zimowym krajobrazie są lepiej zakamuflowane przed drapieżnikami. Takie zwierzęta są często mylone z szarymi wiewiórkami, które nie pochodzą z Europy.

Wiewiórki czarne - pochodzenie

Czarna wiewiórka to nie tylko odmiana kolorystyczna rodzimych gatunków, ale również amerykańska wiewiórka szara (Sciurus carolinensis) nosi tę mylącą nazwę. Pochodzi ze Stanów Zjednoczonych i Kanady. Ludzie przywieźli zwierzę do Europy, gdzie coraz bardziej rozszerza się na Wielką Brytanię, Irlandię i Włochy. W Anglii wiewiórka europejska prawie wymarła z powodu dużej presji konkurencyjnej. Jak dotąd w Niemczech nie ma wprowadzonych gatunków. Eksperci podejrzewają, że w ciągu najbliższych kilkudziesięciu lat rozprzestrzeni się również w Europie Środkowej.

tło

Czarne wiewiórki wypierają czerwone zwierzęta

Szczególnie wytrzymała okazuje się amerykańska wiewiórka drzewna. Niesie patogen, który nie powoduje choroby zwierząt. Jednak ten patogen może przenosić się z szarej wiewiórki na wiewiórkę. Ten Parapoxvirus (angielski: wirus ospy wiewiórki) zagraża życiu rodzimych gatunków i zapewnia spadek populacji wiewiórek.

Dieta szarej wiewiórki:

• głównie nasiona i pąki
• preferuje buk, świerk, modrzew i brzozę
• także kora drzewna i grzyby
• czasami owady i żaby
• także młode ptaki i jaja

Bariery geograficzne, takie jak osady, rzeki czy nieoptymalne krajobrazy, nie stanowią przeszkody w migracji szarej wiewiórki.W środkowoeuropejskich lasach liściastych i mieszanych mają one wyraźną przewagę nad wiewiórkami, ponieważ są w rzeczywistości zależne od lasów iglastych.

Radzenie sobie z szarymi wiewiórkami

Sciurus carolinensis znajduje się na europejskiej liście gatunków niepożądanych, natomiast Sciurus vulgaris jest klasyfikowany jako niezagrożony. W Anglii populację wiewiórki szarej szacuje się na 2,5 mln. Podejmowane są różne środki w celu ochrony gatunków rodzimych:

• Łapanie i zestrzeliwanie szarych wiewiórek
• Zapraszam do zgłaszania obserwacji wiewiórek szarej przez osoby prywatne
• Edukacja ludności o problemach
• Przestroga do demontażu żerowisk dla wiewiórek i ptaków

youtube

Rozróżnij wiewiórki i wiewiórki szare

Gatunki sprowadzane z Ameryki są zwykle jednolicie ubarwione. Rzadko występują różnice w kolorze lub nieco inne niuanse. Osiągają wysokość 30 centymetrów. Ogon osiąga długość do 20 centymetrów. Wiewiórki szare ważą od 400 do 700 gramów. Mają znacznie dłuższą oczekiwaną długość życia niż gatunki rodzime, Sciurus carolinensis może żyć od dziesięciu do dwunastu lat. Dla porównania jest dwukrotnie większy i nie porusza się tak zwinnie, jak jego europejski krewny.

	Wiewiórka szara	wiewiórka
Uszy	brak szczoteczek do uszu	typowe kępki włosów na końcach uszu
brzuszek	niewyraźnie biały kolor	czysto biały kolor, ostro odgraniczony
typowy kolor sierści	szary do ochry	bordowy do czerwono-brązowego
Wariacje kolorystyczne	jasny srebrnoszary, ciemny czarno-szary, bardzo rzadko czerwonawy	Czerwono-brązowy, czerwono-szary, brązowo-szary, czarny
ogon	z białymi krawędziami	bez białych ramek
anatomia	pulchna, krótsza szyja, wydatna czaszka	delikatna, dłuższa szyja, wąska czaszka

Sposób życia szarej wiewiórki

Te wiewiórki drzewne są wszystkożerne i nie przejmują się swoim jedzeniem. Kanibalizm może wystąpić, jeśli brakuje żywności. Żyje w lesie, w runie znajduje schronienie przed drapieżnikami. W porównaniu z wiewiórką szara wiewiórka dużo częściej przebywa na ziemi. Nie przechodzi w stan hibernacji, ale odżywia się rezerwami pokarmu, które sam stworzył w zimnych porach roku.

Dygresja

Umiejętności rozwiązywania problemów przez szare wiewiórki

Wydaje się, że szare wiewiórki używają lepszej taktyki niż wiewiórki podczas żerowania. Angielscy eksperci od wiewiórek odkryli to w eksperymencie. Może to być powód, dla którego wprowadzony gatunek korzysta z przewagi przetrwania i dominuje nad konkurencją.

Wyniki śledztwa

• Wiewiórki szare podjęły kilka krótkich prób
• Wiewiórki spędzały dużo czasu na eksperymencie
• W przeciwieństwie do wiewiórek szare wiewiórki stosowały inną taktykę

Podczas gdy oba gatunki równie dobrze opanowały prostą konfigurację eksperymentalną, więcej wiewiórek poniosło porażkę w złożonym zadaniu, które nastąpiło. Około 90 procent wiewiórek szarych było w stanie rozwiązać problem, podczas gdy tylko około 70 procent wiewiórek odniosło sukces.

Podobna reprodukcja u obu gatunków

Wiewiórki szare i wiewiórki produkują dwa mioty rocznie, a przy sprzyjającej pogodzie trzy mioty. Amerykańscy przedstawiciele nie mają ustalonych godzin krycia. Jednak młode zwierzęta są niezwykłe między wrześniem a grudniem. Samica może urodzić do siedmiu młodych zwierząt po około 45 dniach z miotu.

W ciągu pierwszych kilku tygodni nagie i ślepe stworzenia należy karmić co trzy do czterech godzin. Po raz pierwszy od siedmiu tygodni opuszczają gniazdo. W wieku dziesięciu tygodni są odsadzane przez matkę i jedzą tylko pokarmy stałe. Po miesiącu opuszczają matkę.

Jak wspierać wiewiórki

W tej chwili rodzime wiewiórki drzewiaste nie muszą obawiać się konkurencji ze strony amerykańskiej wiewiórki szarej. Jeśli zimą zobaczysz czarną wiewiórkę, zachęć ją, aby jej nie przepędzała. Szuka pożywienia na zimę.

Porady

Ciężarne wiewiórki mają szczególnie duże zapotrzebowanie na pokarm. Ponieważ okres ciąży zaczyna się w styczniu, należy podawać jedzenie pod koniec roku.

Oferowanie jedzenia

Zimą zwierzęta są uzależnione od pokarmu bogatego w energię. Zapewnij miejsce do karmienia wiewiórek. Idealne są orzechy laskowe i włoskie. Akceptowane są pestki słonecznika i dyni oraz suszone ziarna kukurydzy i orzeszki pinii. Kasztany to przysmak o krótkim okresie przydatności do spożycia. Dlatego nie powinny być oferowane na stałe.

Pasza uzupełniająca:

• lokalne owoce, takie jak jabłka i gruszki
• Warzywa takie jak ogórek, brokuły i marchewka
• Winogrona lub rodzynki

Porady

Unikaj owoców egzotycznych, ponieważ mają za sobą wyjątkowo długą drogę transportową.

Często Zadawane Pytania

Czy wiewiórka czerwona i czarna mogą pojawić się w tym samym czasie?

Jeśli chodzi o wariacje kolorystyczne wiewiórki domowej, w jednym regionie mogą żyć jednocześnie zwierzęta o różnych maściach. Nie konkurują ze sobą, ponieważ kolor sierści jest porównywalny z kolorem włosów ludzkich. Badacze ssaków odkryli, że odsetek czarnych wiewiórek w wyższych obszarach górskich, takich jak Schwarzwald czy Alpy w Bawarii, jest większy niż na nizinach. Jednak w jednym miocie mogą pojawić się również ciemne i jasne wiewiórki.

Możliwe przyczyny rozmieszczenia geograficznego:

• większa wilgotność z powodu większej ilości opadów
• niższe temperatury lub większe różnice temperatur
• specjalne jedzenie na dużych wysokościach
• czynniki dziedziczne

W jakich lasach występują wiewiórki?

Ssaki zależą od lasów o określonym minimalnym wieku. To oświadczenie dotyczy żywności. Wiewiórki są głównie zjadaczami nasion i zbierają szyszki i owoce z drzew liściastych i iglastych. Drzewa wydają wystarczającą ilość owoców kilka lat. Dlatego wiewiórki są uzależnione od starych drzew.

• Sosna : pierwsza produkcja szyszek po 30-40 latach
• Świerk : tworzy szyszki po 50-60 latach
• Buk : owocuje po raz pierwszy od 50 do 80 lat

Dlaczego w ciągu kilku lat jest tak wiele czarnych wiewiórek?

Produkcja owoców i nasion zmienia się z roku na rok. Z reguły co cztery lata odbywa się tzw. Rok tuczu, w którym powstaje nadmierna liczba nasion drzew. W tym roku populacja wiewiórek również gwałtownie wzrosła, tak że nagle na wyższych wysokościach może pojawić się znacznie więcej czarnych wiewiórek.

Czy wiewiórki szare mogą przenosić choroby?

Gatunek amerykański jest nosicielem wirusa Parapox. Jest to wirus ospy prawdziwej, który nie powoduje objawów u wiewiórek szarych. Używając tych samych gniazd w różnym czasie, może zostać przeniesiony na wiewiórkę zwyczajną i wywołać tzw. Ospę wiewiórkową. Zwierzęta tracą na wadze, ponieważ jedzą mniej pokarmu. Infekcja tuż przed zimą może być śmiertelna.

W jaki sposób szare wiewiórki rozprzestrzeniają się we Włoszech i Anglii?

W Anglii odnotowano w ostatnich latach dużą liczbę kuny leśnej. Uważa się, że cięższe i mniej zwinne wiewiórki szare padają ofiarą tych ssaków szybciej niż osobniki europejskie. Badania irlandzkie sugerują, że rozległe populacje kuny leśnej mogą przeciwdziałać przemieszczaniu się eurazjatyckiej wiewiórki rudej.

Począwszy od Włoch, niektóre szare wiewiórki rozprzestrzeniły się na granicę szwajcarską. Tutaj są obserwacje współistnienia obu gatunków. Do tej pory nie wyparli rodzimych zwierząt, gdyż w tamtejszych lasach iglastych nie znajdują optymalnych warunków bytowania.